ترکیب گل و بلبل و لبخند تو زیباست
بر لوح دلم نام تو دُردانه ی یکتاست
در فصل خزان باغ دلم زرد نگشته
این موهبت عشق بُود خُرم و برجاست
هرگز نشود مهر تو از دل کم و کمتر
عشق من عاشق ز دو چشمم که هویداست
با قرص رخ ات چون شده ای سایه مهتاب
چشمان سیاهت به سماء اختر شب هاست
افسانه شمارند چو خلق عشق دو دلدار
امّا دل ما معدن یک عالمه معناست
من فکر توام گرچه ز تو فاصله دارم
این عشق یقین مال کنون توشه ی فرداست
همواره تویی مطلع شعرم مه زیبا
این حُسن "کیان" درغزلش نکته ی پیداست
29 مهرماه 98
کیان تبریزی
درباره این سایت