جانم به لب آمد

جانم به لب آمد که ز تو  کام بگیرم

سائل به درت باشم  و اِطعام بگیرم

ساقی نشدی بزم من خسته ی عاشق

از تنگ لبت مستی خود جام بگیرم

از صحنه ی رویا بدرم کردی و رفتی

افسوس نشد بر غزل الهام بگیرم

سلطان دلم بودی و فرمان زِ تو بردم

شاهی ننمودی که زِ تو انعام بگیرم

آهنگ جدایی زدی و سر زده رفتی

ساز دلم و کوک کنم گام بگیرم

یکباره به شهر دگری رحل نمودی

آسیمه شدم نامه و پیغام بگیرم

تا سهم "کیان" فصل خزان جور جفا شد

بهتر که چنین عشق تو را خام بگیرم

کیان تبریزی

15 آذر 98